شعر محلی مازندرانی
شعری زیبا از یونس کجوری گشنیانی
نام شعر:((ته نموئی))
تقدیم به همه گالش های لفور
بهار کـُـول بَکِردِه از کو تا دِریو تِه نِــمُـوئی
وَنــو شِه بَیِّه خِش بو گوخسه ی لُو تِه نِموئی
اَتـــا ســـال مِــثِـه زَیـنِیب چِل تا مِنزِل
بـَزوئـه تِه فـِراق صَد سَـرتَب و لـُو تِه نِموئی
تازه بــَدوشت بِهِشتمِه تـَش کِلِه سَنگ
بِنــدوش دور دَوَسمِه تــازِه پـِرزو تـِه نموئی
مــِه چش راه کـه بُوری پیش پِـتاس و جور
تــه ما س وشیر بَـکِنه عَلِــزی بـو ته نموئی
بـُوردِمِـــه کیلِه سَــر دَشت هــاشتِمِه او
نــو دَسّـه رنِّه بـَزِه بیــل و بــلو تـِه نمـوئی
هـَرکِجه که مـِـه چِــش ویـنه ته ویمِّه
پیـــشا،پِشتَـر،پِمِــنزِل دَشـت وپـِنو تـِه نِموئی
مـِـه چـِش هَـسِه روهـار او مِه دل تـَنگ
تِه یاد ِدمِه سِینه کِنِــس دَســمِچو تــه نِـــموئی
نَــوِّن یـَکِّه شــناس صُبحا نــماشــتر
چُــوقا ره کــِمِّه تــن هـادِه تـِنه بوتــه نموئی
گِتِمِه عِیـدی وَر قــرآن تِـــه مِه گوش
بَــخونی حمدو یاسین قُـل هُو یا هـُو تـِه نِمُــوئی
کــلاج بِــیِّه اَمِــه کــو ورفِ خوارون
اِمــو وَرف وِیـــا وَلـگ و چِل و چُو تــِه نــموئی
تـِه بُورده راه کــسی َرج نِشتِــه الا
صِـــواحی یــا نـِماشـتِر مَـسِّه آهــو تــه نموئی
((کــجور)) بِشِته شِه سَــر چَرمِ گالش ره
نـِهِنه تـِـنه یــاد بَــوِّه لینگــه لــُو تِــه نمــوئی
